زن که باشی . . .

دست خودت نیست
زن که باشی
گاهی کم می آوری
دست هایی را که مردانگی شان امنیت می آورد
و شانه هایی را که استحکام آغوششان
لمس آرامش را به همراه دارد.


دست خودت نیست
زن که باشی
گاهی دوست داری
تکیه بدهی...پناه ببری...ضعیف باشی
دست خودت نیست
زن که باشی
گهگاه حریصانه بو میکنی دستهایت را
شاید عطر تلخ و گس مردانه اش
لا به لای انگشتانت باقی مانده باشد
.
.
.
دست خودت نیست
زن که باشی
همه ی دیوانگی های عالم را بلدی.


"سپیده مراقی"
 

 

 زندگی شاید
افروختن سیگاری است،
در فاصله ی رخوتناک دو
هم آغوشی ... !

(فروغ فرخزاد)